O drami „Nisam kriv što sam živ“ koja će biti izvedena na "Velikom školskom času"

Kod spomenika „Streljanim đacima i profesorima“ u Šumarice sutra će od 11 sati tradicionalno biti upriličena manifestacija "Veliki školski čas", a za svečanost je pripremljena drama „Nisam kriv što sam živ“ autora Đorđa Milosavljevića

O drami „Nisam kriv što sam živ“ autora Đorđa Milosavljevića iz Pogovora Dr Vladimira B. Perića:

Večno kruženje krivice, metamorfoze zla, nesrećni slučajevi okolnosti, peripetije u čoveku i pitanje odluke, odnosno odabira „prave“ strane u ratnom sukobu. Sve to čini kovitlac misli koji naseljava i „tereti „ dramu Đorđa Milosavljevića. Trodelni dramski tekst je postavljen u tri vremena sa dekadnim razmacima ( 1941, 1991. i 2001. godina ), sa vršnjacima koji obrazuju dva trougla dramskih lica: jedan se odnosi na preživele u šumaričkom pogromu a drugi na mlade koji su uključeni u obeležavanje 50 – godišnjice stradanja.  Prefomativ pisanja kao čuvanja stradanja od zaborava, od „letalnog okeana“, Milosavljević je dodatno faktografski učvrstio postavljajući glumca Miju Aleksića (1923 – 1995 ) za jednog od protagonista zbivanja na kragujevačkom stratištu. Dan 21. oktobar, vezna je vremenska tačka prošlosti i sadašnjosti u dramskom tekstu. 
Jednostavnost i preglednost Milosavljevićeve drame vodi nas kroz klasične etape dramske radnje i saopštava nam razloge ponovnog okupljanja svedoka oktobarskog streljanja, njihove nemire i samoislednička progranjanja, ali i tačku gledanja na sadržaj Velikog školskog časa iz ugla omladine s kraja XX veka. Dramaturg postavlja u jukstapoziciju smrt i život: streljane/ pošteđene, mlade /predsmrtne, mrtve koji žive u sećanjima i preživele koji se čitav život krivicom samosahranjuju. 
Zapitanost da li demon rata danas i dalje miruje, nakon proživljavanja (teksta) drame Đorđa Milosavljevića, možemo razrešiti odgovorom da sitcanje životne filozofije znači učenje o umiranju od onih koji nisu imali izbora. Periodično a konstantno vraćanje istom, vraća nas nama samima. Takva zarobljenost u istorijskom pamćenju uvek nas iznova i svaki put drugačije potencijalno oslobađa od neke nove istorijske nepoznanice i neobjašnjive dezorijentisanosti u njoj.

Reditelj  Slađana Kilibarda
Muzika  Dragoslav Tanasković
Kostimograf  Jelena Janjatović
Dramski umetnici: Marko Baćović, Miloš Krstović, Miodrag Pejković, Matija Ristić, Marija Rakočević, Bogdan Milojević, Čedomir Štajn i Mladen Knežević.