Radio uživo
Prve srednje škole u Srbiji počele su se otvarati posle sticanja autonomije. Hatišerifom od 1830. godine Srbima je bilo omogućeno da mogu ustanoviti bolnice, štamparije, škole i poštu.
Tekst, uz saglasnost autora, preuzet iz knjige "Stari Kragujevac" Boriše Radovanovića.
Nastojanjem Vuka Stefanovića Karadžića i dolaskom Dimitrija Isailovića počela je u oktobru 1830. godine raditi u Beogradu prva takva škola nazvana "vrhovna" ili viša. Dve godine ovu školu pohađala su i kneževa deca Milan i Mihailo. Kada se Dimitrije Isailović zajedno sa Tipografijom preselio 1833. godine u Kragujevac, naložio je knez Miloš da se i đaci upute sa nastavnikom. Tako je Velika škola počela rad u prestonici Srbije sa 34 učenika i jednim profesorom, u novembru 1833. godine. Dve godine kasnije škola je zvanično nazvana Gimnazija. U to vreme imala je četiri razreda i četiri profesora. U školskoj 1838/39 Gimnazija u Kragujevcu dobija peti razred. Škola je u početku bila ustrojena po "Ustavu narodnih škola u Knjažestvu Serbije" iz 1833. godine, koji je bio odobren i potvrđen od strane kneza Miloša Obrenovića. Bio je to prvi školski zakon na osnovu koga su otvarane srednje škole u Srbiji narednih godina: u Šapcu, Čačku (preseljena u Užice) i Zaječaru (preseljena u Negotin).
Kao viši stupanj, na predlog ministra prosvete Stefana Stefanovića Tenke, 26. juna 1838. godine osnovan je Licej u Kragujevcu. Licej i Gimnazija bili su u početku smešteni u istoj zgradi i služili se istim učilima.
