Radio uživo
Naselje Petrovac spada u red starijih lepeničkih naselja. Manja naseobina postojala je ovde u najstarijim periodima ljudske istorije. U rimsko doba je na temenu kose koja od Petrovca ide ka Cvetojevcu postojao rimski grad velikog prostranstva. Na to ukazuju pronađeni arhitektonski ostaci od tvrdog materijala, cigle (tugle) i đulasto kamenje.
Na temeljima porušenog romskog grada Srbi su u srednjem veku podigli utvrđenje sa podgrađem. Razvaline tog starog grada narod je nazivao "Kuline", a nazivi Latinsko groblje i Crkvine u ataru mesta jedini su ostaci tog minulog vremena. Po svemu sudeći posle rušenja Gradca, Petrovački grad je postao središte Lepeničke župe u srednjem veku.
Tekst, uz saglasnost autora, preuzet iz knjige "Stari Kragujevac" Boriše Radovanovića.
Dolaskom Turaka Petrovac je porušen i opustošen. Ponovo je naseljen u vreme druge seobe, pod Arsenijem IV Jovanovićem. Tada su u njega doseljena četiri roda, koja su obnovila naselja: Antonijevići, Brajkovići, Mijailovići i Čolovići. I 1834. godini pominje se selo u Lepeničkoj nahiji sa 48 kuća, 52 poreske glave, 52 sposobna muškarca za vojnu službu, 167 muškaraca i 168 žena (malo i veliko), 130 plugova oranja, 153 kose livada, 77 motika vinograda i 624 drveta šljiva.
Petrovac je najverovatnije dobio ime po ličnom imenu Petar, po svom prvom naseljeniku. Najviše rodova je u Petrovac došlo u vreme Kočine krajine. Da je u Petrovcu 1812. godine bilo hajduka, govori jedan podatak iz Karađorđevog delovodnog protokola. Pominje se "ajduk Radivoje, koga je Karađorđe kaznio šibom". U to vreme su u Petrovac naseljeni Veljkovići iz Kneževca, Miljkovići iz Nove Varoši, Rosići iz Kraljeva i Todorovići iz Knjaževca. U Petrovac su se pre toga naselili Čolovići iz Peći, Blaškovići sa Kosova, Živkovići iz Peći i Antonijevići iz Peći. Kasniji naseljenici vode poreklo iz različitih krajeva Srbije.
