Radio uživo
U leto 1842. godine izbila je u Srbiji buna koju su podigli Toma Vučić Perišić i Avram Petronijević protiv kneza Mihaila Obrenovića. Žalbe protiv kneza bile su iznete u osam tačaka, a mogu se svesti na sledeće: smanjenje poreza, povratak žirovnica, povećanje vrednosti dukata, smanjenje prihoda za sveštenstvo, zabrana pretvaranja šuma u ispašu, otpuštanje Srba iz Austrije iz državne službe.
Toma Vučić je iz Zemuna došao u Srbiju i krenuo prema Kragujevcu, gde se 21. avgusta dočepao topova i municije i dao znak za bunu. Vučić je uspeo da ugledne ljude u Šumadiji pridobije za bunu.
Tekst, uz saglasnost autora, preuzet iz knjige "Stari Kragujevac" Boriše Radovanovića.
Vojska kneza Mihaila, prikupljena na brzinu, bila je 4. septembra 1842. godine rasturena. Prikupljena kod sela Žabara (Topola), nije mogla da pruži otpor daleko nadmoćnijim pobunjenicima. Pobegavši u Beograd, knez Mihailo, zajedno sa svoja dva strica (Jovanom i Jevremom), prebacio se u Zemun, koji je tada bio u Austriji. Tako je doživeo potpuni poraz. Njegove pristalice klonuše duhom.
Kada je Toma Vučić Perišić stigao u Beograd, u dogovoru sa starešinama osnuje "Privremeno pravlenije", u koje su ušli ustavobraniteljski prvaci Perišić i Petronijević. Novu vladu priznao je i beogradski paša Šekib-efendija.
Tako se završila jedna od značajnijih buna u prošlom veku, u kojoj je Kragujevac igrao značajnu ulogu. Posle bune došlo je do smene dinastije. Na narodnoj skupštini, sazvanoj posle bune, za kneza je izabran Karađorđev sin Aleksandar Karađorđević, koji je tada imao 36 godina.
U ovoj buni Kragujevac je bio poprište borbi. Tako se logor kneza Mihaila nalazio u selu Petrovcu, dok je Vučićeva vojska sa topovima izašla na Metino brdo. ova buna ostala je u sećanju Kragujevčana, jer je njome bio zahvaćen i varoški puk.
