Radio uživo
Rođen je u Kragujevcu 4. septembra 1822. godine kao drugi sin Kneza Miloša Obrenovića i kneginje Ljubice Obrenović (rođene Vukomanović). Osnovno obrazovanje dobio je na dvoru u Kragujevcu od privatnih učitelja. Prvi put je došao na vlast posle prerane smrti starijeg brata Milana (umro 1839). Sultan ga je potvrdio kao izabranog, ali ne i naslednog kneza. Kada je avgusta 1842, godine Toma Vučić Perišić podigao bunu, knez Mihailo je pobegao iz Srbije, a na presto je došao Aleksandar Karađorđević.
Mihailo Obrenović proveo je šesnaest godina van zemlje, najviše u Beču. u "carstvujušćoj Vijeni" sarađivao je i pomagao mnoge učene Srbe koji su se bavili naukom (Vuka Stefanovića Karadžića, Đuru Daničića, Branka Radičevića...).
Tekst, uz saglasnost autora, preuzet iz knjige "Stari Kragujevac" Boriše Radovanovića.
Kada je odlukom Svetoandrejske skupštine 1858. godine sa prestola u Srbiji zbačen Aleksandar Karađorđević, Miloš Obrenović je proglašen za kneza. Zajedno sa njim svečano ulazi u Beograd i Mihailo, koji će posle nepune dve godine očeve vlasti stupiti ponovo na presto kao knez Srbije.
Knez Mihailo je na Preobraženjskoj skupštini 1861. godine u Kragujevcu izvršio izmene u državnom uređenju Srbije. Posebnu pažnju obraća organizovanju narodne vojske, koju je snabdeo modernim naoružanjem. Srbiju je učinio najjačom vojnom silom na Balkanu. Iskoristio je 1826. godine bombardovanje Beograda, koje su izvršili Turci, pa ih je posle dužih pregovora prislio da uklone svoje garnizone iz Beograda i drugih gradova (1867). Računajući na rat sa Turcima, sklopio je Balkanski savez sa Crnom Gorom, Grčkom, Bugarskom i Rumunijom. U vreme kada je okončao pripreme za rat i konačno oslobođenje, ubijen je u Košutnjaku 1868. godine. Bio je oženjen Julijom iz Mađarske, sa kojom se potpuno razišao 1865. godine. Nameravao je da se oženi Katarinom, ćerkom svoje sestre od strica Anke Konstatinović.
Izražen patriotizam i lične osobine koje su ga krasile, uticale su na javno mnjenje da ostane zapamćen kao dobar vladalac.
