Radio uživo
Izložba slika Miloša Bajića biće otvorena sutra od 19 časova u Galeriji RIMA, a posetioci će moći da je razgledaju mesec dana - do 25. jula.
Iz Bajićevog idejno i stilski složenog i razgranatog opusa izložba u kragujevačkoj galeriji izdvaja jednu liniju apstrakcije koja se razvijala između sredine pedesetih i početka šezdesetih godina XX veka.
Vreme kada je Miloš Bajić bio član Decembarske grupe (1955-1960) obeležilo je njegove rane prodore u područje apstrakcije, u čemu je prednjačio na ovdašnjoj likovnoj sceni. Dok su se njegove kolege slikari postepeno odvajali od prizora, oprezno apstrahujući forme, Miloš Bajić se u svojim radovima sasvim oslobodio predmetnog sveta i prepustio autonomnoj unutrašnjoj stvarnosti slike. Svojim talentom, stvaralačkim temperamentom i poznavanjem zbivanja na savremenoj međunarodnoj sceni – Bajić je uspeo da slikama iz ovog perioda načini korak dalje unutar ovdašnje umetničke sredine i samostalno, sopstvenim likovnim istraživanjima, uspostavi veze sa aktuelnim evropskim tendencijama u slikarstvu.
Organizovana u saradnji sa umetnikovim sinom Darkom Bajićem i ćerkom Jesenkom Bajić, izložba pruža pregled razvoja Bajićevog apstraktnog izraza između 1955 i 1962. godine: od asocijativnog predela iz sredine pedesetih, preko napuštanja predmetnosti u slikama umereno geometrizovanih struktura iz druge polovine šeste decenije do uvođenja elemenata akcionog slikarstva u radovima s početka sedme decenije.
Biografija Miloša Bajića:
(1915 – 1995)
Rođen 1915. godine u Resanovcima kod Bosanskog Grahova.
Od 1922. godine živeo je u Beogradu gde je završio osnovu školu, gimnaziju i Učiteljsku školu (1935). Pohađao je slikarski kurs kod Petra Dobrovića (1935) i završio prvu godinu Umetničke škole u klasi Bete Vukanović (1936/37). Radio je kao učitelj u Makedoniji (1937-1940). Po izbijanju II svetskog rata priključio se Valjevskom partizanskom odredu (1941). Najveći deo rata proveo je u teškom zarobljeništvu, najpre u logoru na Banjici u Beogradu (1942-1944), a potom u nacističkom koncentracionom logoru Mauthauzen (ogranak Ebenze) u Austriji (1944-1945).
Po završetku rata upisao je drugu godinu studija na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu (1946) gde je i diplomirao, a zatim završio specijalni tečaj u klasi Marka Čelebonovića (1949). U istoj ustanovi radio je kao asistent, docent i profesor sve do penzionisanja (1949-1979).
Samostalno je izlagao od 1952. godine. Bio je član grupe Samostalni (1951-1955) i Decembarske grupe (1955-1960). Jedan je od osnivača umetničke kolonije u Bačkoj Topoli (1953). Organizovao je Grožnjanski dekameron (1968) i rad Male galerije (1980) u Grožnjanu. Objavio je knjigu Mathauzen 106621 (1975).
Dobitnik je više nagrada, odlikovanja i društvenih priznanja među kojima su Prva nagrada AP Vojvodine na izložbi Deset godina umetničkih kolonija u Senti (1962), Nagrada ULUS za slikarstvo (1969) i Nagrada 4. jul (1977).
Autor je fresaka, mozaika i keramika u Malom Iđošu, Gunarošu, Beogradu, Bačkoj Topoli, Subotici, Novom Grahovu i Resanovcima. Dela Miloša Bajića čuvaju se u Narodnom muzeju, Muzeju savremene umetnosti, Muzeju Grada Beograda, Muzeju Zepter u Beogradu, Poklon zbirkci Rajka Mamuzića u Novom Sadu i drugim muzejima u Srbiji, kao i u uglednim javnim i privatnim kolekcijama u inostranstvu.
