Radio uživo
Na poziv kneza Miloša Obrenovića došao je 1834. godine u Kragujevac Joakim Vujić, "slaveno-serbski spisatelj", sa zadatkom da organizuje rad pozorišta. Kao ličnost velikog pozorišnog iskustva i dobar poznavalac "teatralnog" repertoara, koji je po mnogim gradovima i varošima "teatre igrao" i dobro poznavao Srbiju sa svojih ranijih putovanja, osnovao je 1835. godine "Knjažesko-serbski teatar". Sa platom od 10 talira mesečno postavljen je od strane kneza Miloša za direktora Teatra. Za Teatar podignuta je posebna zgrada uz tadašnju "Knjažesku tipografiju". Tako je u Kragujevcu, prestonici Srbije, započeo rad prvi nacionalni teatar u Srba.
Prva pozorišna predstava igrana je u martu 1834. godine. Na predstavu knez je pozvao činovnike i druge ugledne varošane. Predstava nije bila javna kao danas.
Trupa ovog prvog nacionalnog pozorišta bila je sastavljena od državnih činovnika i đaka. Sam Vujić nabavio je nešto pozorišnih rekvizita i nameštaja. Stolar Jova na vreme je dovršio binu i klupe za sedenje za 79,11 groša, a moler izveo malanje i molerske radove, sve na vreme, za 70 groša.
Glumci tog prvog srpskog pozorišta bili su: Sreten Popović, Jovan Marinović, Arsa Lunjevica, Dimitrije Crnobarac, Filip Hristić, Jovan Peruničić, Antonije Majstorović, Stevan Gruborović, Milan Davidović, Stojan Jovanović Cukić, Živadin Vasović, Petar Radovanović i Joakim Vujić.
Tekst, uz saglasnost autora, preuzet iz knjige "Stari Kragujevac" Boriše Radovanovića.
Jeca Berman, žena direktora Tipografije, pomagala je oko kostima, što se može smatrati začetkom kostimografije u nas. Reditelj predstave i jedan od glumaca bio je Joakim Vujić. Kako u trupi nije bilo žena, morali su muškarci preobučeni u ženska odela tumačiti njihove uloge. U to vreme teško da se mogao naći roditelj koji bi svojoj ćerki dozvolio da igra na bini. Drugi razlog je što su žene bile nepismene, pa stoga nisu mogle naučiti uloge.
Predstave su se davale i tokom narednih godina. Pored običnih, na repertoaru su bile svečane predstave, koje je Vujić organizovao povodom gostovanja visokih zvanica. Prema sačuvanim usmenim svedočanstvima kasnije zabeleženim, po naredbi kneza Miloša prikupljali su Vujić i Knićanin u Kragujevcu haljine i nakit za neke predstave u Tetaru.
Taj prvi srpski teatar imao je svoj stalni orkestar. To je bila "Knjažesko-serbska banda" Josifa Šlezingera, koja je svirala između činova, kao i u komadima sa pevanjem.
Predstave su davane u februaru 1835. godine, kada je "sterenjska ovogodišnja skupština bila". Na repertoaru Teatra bio je Vujićev prevod drame "Fernando i Jarika", a od neštampanih komada "La Peruz", "Bedni stihotvorac" i "Šnajderski kalfa". U Kragujevcu je igran i komad "Begunac" od Kocebua u prevodu Aleksandra Zagorca, kao i prigodni komadi: "Serbija u vreme Svetoga Knjaza Lazara u 16 predstavlenija" i "Vostanovlenije Serbije črez Svetlog Knjaza Miloša u 10 dejstvja". Prigodan je bio i komad "Boj na Čačku" od Joakima Vujića.
U istoj zgradi u kojoj je bilo pozorište, izvođeni su prvi moderni "đozbojadžiluci" (mađioničarske predstave) 1835. godine. Bili su to prvi mađioničari u varoši.
U 1836. godini nije bilo mnogo pozorišnih predstava u Kragujevcu, jer se knez nije te godine u njemu mnogo zadržavao. Te godine Vujićevo pozorište prekinuće rad. Tradicija ovog pozorišta biće nastavljena 1840. godine.
