STARI KRAGUJEVAC - Prvi srpski ustanak (Prvi deo)

Temelj novoj srpskoj državi udaren je u Prvom srpskom ustanku (1804-1813). “Seča knezova” po selima Beogradskog pašaluka krajem januara 1804. godine bila je samo povod za “bunu na dahije”. Na dogovoru viđenijih narodnih starešina u selu Orašcu 2. februara 1804. godine za vođu ustanka, u borbi protiv Turaka, izabran je Đorđe Petrović Karađorđe, marveni trgovac iz Topole, rodonačelnik dinastije Karađorđević. 

Tekst, uz saglasnost autora, preuzet iz knjige "Stari Kragujevac" Boriše Radovanovića.

Već u prvoj ustaničkoj godini započinje uništavanje ustanova turske vlasti po selima. Namesto starih turskih organa vlasti u oslobođenim mestima, ustanici sprovode novu organizaciju uprave. Među prvim gradovima u toj ustaničkoj 1804. godini oslobođen je Kragujevac.

Kada je jedan od zloglasnih beogradskih dahija, Kučuk Alija, krenuo marta 1804. godine prema Kragujevcu i Jagodini, sa namerom da razbije ustanike, uspelo mu je da se probije do Kragujevca, pošto je prethodno razbio ustanike Janka Katića i Karađorđa kod sela Vrbice. Pošto se utvrdio u Kragujevcu, nije se mogao dugo držati u ovoj varoši jer su, na vest da se u njemu nalaze turske trupe, na noge ustale Lepenička, Gružanska i Jagodinska nahija. Ustanici su opkolili varoš i držali je pod opsadom sve do 25. aprila 1804. godine, kada je pod opsednuti grad prispeo sam “vožd” i vrhovni komandant Karađorđe. 

Nastaviće se...